Można ją jednak urządzić pod gołym niebem, w terenie, ewentualnie przy ognisku. Na wieczornicy nie obowiązuje wyszukana dekoracja. Wystarczy, gdy towarzyszy jej kontur regionu z zaznaczonymi miastami, rzekami, herbami lub innymi charakterystycznymi motywami. Wszystko to musi być czytelne z daleka. Wskazane są rekwizyty wzbogacające treść słowną. Ważną rolę może odegrać piosenka i muzyka. W czasie jej […]

Atrakcyjną formą działalności krajoznawczo-turystycznej są wieczornice. Ich celem jest organizacja wolnego czasu. Program wieczornicy konstruujemy tak, żeby poza wiadomościami dotyczącymi regionu lub problematyki imprezy zawierał elementy zabawowe i kształcące. Podaje się je w sposób swobodny, żywy i kulturalny. Programy wieczornic zawierają montaże: słowa, pieśni, muzyki, inscenizacji, zgaduj-zgadule, wyświetlanie przezroczy i filmów krótkometrażowych. Program wieczornicy powinien być […]

Wykonujemy go na arkuszu o wymiarze 120 cm X 84 cm. Na szkicu uwzględniamy podkład (według mapy turystycznej), tj. rzeki, drogi, koleje, miejscowości, szczyty, obszary leśne, punkty widokowe; zaznaczamy też główne walory krajoznawcze trasy, posługując się powszechnie używanymi symbolami. Uzupełnienie szkicu stanowi skala oraz legenda. Na kolejnych kartach podaje się techniczne i krajoznawczo- -turystyczne informacje dotyczące […]

Wartościową formą przygotowania i utrwalenia programów wycieczek, a zwłaszcza obozów, jest sporządzanie opisów ich tras wzbogaconych ilustracjami w formie szkiców, rysunków, zdjąć. Najlepiej rozpocząć je od tras krótszych, np. weekendowych. Do opisów tras najbardziej przydatne są karty grubego papieru lub brystolu formatu A—4, które wkładamy do odpowiedniej teczki. Rozwiązanie to umożliwia uzupełnianie kart lub ich zmianę. […]

Pojęciem tym określa się zbiór materiałów niezbędnych do opracowywania programu krajoznawczego wycieczek i obozów. Materiały te wykorzystuje się również do przygotowania wieczornic, wystaw, referatów, pogadanek, gazetek, konkursów i turniejów. Organizowanie banku informacji krajoznawczej trwa z reguły kilka lat. Natomiast wzbogacanie jego zasobów ma charakter ustawiczny. Zbiory banku informacji krajoznawczej muszą uwzględniać w pierwszym rzędzie potrzeby najbliższego środowiska, […]

Wiele szkół posiada własne radiowęzły i telewizję w obwodzie zamkniętym. Daje to dogodną okazję do stworzenia własnych audycji krajoznawczo-turystycznych. Radio i telewizja należą do atrakcyjnych środków zapisu rzeczywistości dźwiękiem, muzyką, obrazem i słowem. Ułatwiają rozwój twórczych zainteresowań uzdolnień, indywidualnej i zespołowej ekspresji, wyrażania siebie i dostarczają widzom i słuchaczom Wielu wartościowych przeżyć i wzruszeń. Właściwie wykorzystane […]

Przykład takiego planu tematycznego na cały rok szkolny zespołu redakcyjnego gazetki. „Echo SKKT” zaczerpnięty z działalności Szkolnego Koła Krajoznawczo-Turystycznego lim. L. Węgrzynowicza, zamieszczono w numerze 10 „Oświaty i Wychowania” z 1979 r. Aby pozyskać uczniów do współpracy z gazetką SKKT, należy zapraszać dobrych polonistów, rysowników i fotografików na spotkania zespołu redakcyjnego, w czasie których omawia się […]

Trzeba starać się o to, aby zamieszczone w gazetce materiały miały formę czytelną li atrakcyjną. Tytuły poszczególnych artykułów powinny być syntetyczne, interesujące wykazywać nadrzędność w stosunku do tekstów (pisane dużymi literami lub zaznaczone pismem technicznym). Zwracamy uwagę na to, żeby teksty zostały wyraźnie odbite, zilustrowane fotografiami, rysunkami dostosowanymi do treści artykułów. Wskazane jest oddzielanie poszczególnych artykułów […]