Można ją jednak urządzić pod gołym niebem, w terenie, ewentualnie przy ognisku. Na wieczornicy nie obowiązuje wyszukana dekoracja. Wystarczy, gdy towarzyszy jej kontur regionu z zaznaczonymi miastami, rzekami, herbami lub innymi charakterystycznymi motywami. Wszystko to musi być czytelne z daleka. Wskazane są rekwizyty wzbogacające treść słowną. Ważną rolę może odegrać piosenka i muzyka. W czasie jej odtwarzania z taśmy magnetofonowej trzeba pamiętać o regulacji natężenia głosu stosownie do nastroju i -programu. W żadnym przypadku nie należy nadużywać głośnych i hałaśliwych dźwięków. Do organizatorów wieczornicy należy właściwe oświetlenie sceny oraz zapewnienie sprawnej aparatury do wyświetlania zdjęć, przezroczy, filmów, odtwarzania nagrań magnetofonowych. Za przebieg wieczornicy odpowiada jej reżyser; kieruje nią przy pomocy scenariusza i scenopisu. Przykładowy scenariusz wieczornicy krajoznawczej pod tytułem „Przez Mazowsze” podaje A. Czarnowski (Wieczornica regionalna. „Poznaj swój kraj” ) Aby wieczornica zakończyła się sukcesem, niezbędne są próby, wykonawcy powinni bowiem nabyć poczucia swobody poruszania się na scenie, opanować niezbędne gesty. Jeśli czas i warunki pozwalają, można po zakończeniu programu urządzić dyskotekę. W celu spopularyzowania wieczornicy wykorzystujemy plakaty, komunikaty w gazetce szkolnej, ekspozycji SKKT, radiowęźle szkolnym. Wysyłamy zaproszenia do osób, na których obecności szczególnie nam zależy.
