Z wyborem przez dzieci i młodzież motywu „chęć zabawy” jako stanu emocjonalnego jednostki związanego z przyjemnością i radością uprawiania turystyki w SKKT PTTK pokrywają się opinie przewodników turystycznych. W badaniu za pomocą skalowania poglądów pedagogicznych przewodnicy turystyczni PTTK wyrazili opinię, że ważnym celem w działalności turystycznej w SKKT PTTK jest dostarczenie dzieciom i młodzieży jak najwięcej radości oraz przyjemnych wrażeń (rys. 1). Z tezą tą zgadza się 93,2% badanych, w tym 61% wyraża opinię, że zgadza się zdecydowanie. Motyw dotyczący chęci zabawy można utożsamiać z oddziaływaniem turystyki i krajoznawstwa związanym z realizacją szeregu funkcji edukacyjnych – podkreśla K. Lubański (1986). Działalność turystyczna to szansa na realizację takich funkcji, jak: hedonistyczna, kompensacyjna, poznawcza, emocjonalna, stymulacyjna, socjalizacyjna, adaptacyjna i zdrowotna. Eksponowanie przez K. Lubańskiego wśród wymienionych funkcji akurat oddziaływań o charakterze hedonistycznym oznacza rangę tego właśnie czynnika. Motyw związany z chęcią zabawy interpretowany może być także jako rodzaj ćwiczeń planowanych w programie aktywności turystycznej czy rekreacyjnej. Jak stwierdzają T. Fąk, A. Kaik, D. Opoka (2000), wśród wielu przyczyn nieobecności czynników motywujących do systematycznych ćwiczeń fizycznych był brak zabaw podczas pierwszych doświadczeń rekreacyjnych. Udział w zajęciach o charakterze zabawowym uczestnicy powinni odczuwać jako atrakcyjny, łatwy i prosty, jako dostarczający świetnego samopoczucia, satysfakcji, uśmiechu na twarzy i dający utratę poczucia czasu. T. Staniszewski (2000) potwierdza, że zabawa jest podstawową i dominującą formą działalności dzieci oraz przejawem ich aktywności i pasji działania. Uzupełniając tę tezę, można uznać, że zabawa jest również podstawowym sposobem poznawania świata.
