Wycieczki do obiektów współczesnej gospodarki, techniki; nauki i kultury należą do twórczych odcinków pracy szkolnej prowadzonej w aspekcie krajoznawstwa i turystyki. Nie ma w szkole równie korzystnej sytuacji odwoływania się do poznawania zmysłowego, jak w czasie wycieczek do zakładów pracy, nie ma też bardziej sprzyjających okoliczności do kształcenia politechnicznego i wychowywania przez pracę. Zatem zwiększenie liczby takich wycieczek stworzy młodzieży możliwość pogłębienia znajomości różnych rodzajów pracy i zawodów, przemian społeczno-gospodarczych dokonanych w Polsce Ludowej. Poznawczo-wychowawczy wpływ, jaki na młodzież wywiera obserwacja pracy w przedsiębiorstwach produkcyjnych i gospodarstwach rolnych oraz bezpośrednie uczestniczenie w tej pracy, znany był już od dawna. We Francji już za czasów Konwentu Narodowego przyjęto artykuł do rozdziału IV w projekcie Lukanala (17 XI 1794 r.), w którym czytamy „Niekiedy będzie się je (dzieci) prowadziło do manufaktur i warsztatów wytwarzających przedmioty powszechnego użytku, aby widząc to, wyrobiły sobie niejakie pojęcie o znaczeniu przemysłu i nabrały skłonności do pożytecznych sztuk”. Zatem programy nauczania od dawna przejawiały tendencję wybiegania poza mury szkolne. Jest to tym bardziej aktualne dziś, w erze rewolucji naukowo-technicznej, kiedy nie da się zagadnień życia współczesnego objąć w całości nauczaniem w klasach szkolnych.
