Wieczornica

Atrakcyjną formą działalności krajoznawczo-turystycznej są wieczornice. Ich celem jest organizacja wolnego czasu. Program wieczornicy konstruujemy tak, żeby poza wiadomościami dotyczącymi regionu lub problematyki imprezy zawierał elementy zabawowe i kształcące. Podaje się je w sposób swobodny, żywy i kulturalny. Programy wieczornic zawierają montaże: słowa, pieśni, muzyki, inscenizacji, zgaduj-zgadule, wyświetlanie przezroczy i filmów krótkometrażowych. Program wieczornicy powinien być tak ułożony, aby zainteresowanie uczestników wzrastało. Zależy to od intencji organizatorów, charakteru imprezy i okoliczności, zwłaszcza od osoby prowadzącej.
Bardzo istotnym momentem wieczornicy jest początek. Spoczywa na nim zadanie zainteresowania widowni imprezą i dobre do niej usposobjenie. Najlepiej rozpocząć wieczornicę od punktu opartego na oryginalnym, dowcipnym pomyśle. W żadnym przypadku nie mogą inaugurować wieczornicy oficjalne zagajenia i przemówienia. Poszczególne części wieczornicy nie powinny przekraczać 2—3 minut. Więcej czasu można poświęcić na gawędę o regionie, ilustrowaną przezroczami lub fragmentami filmu. Można również sięgnąć po reportaż lub wspomnienie z wycieczki, obozu, „odegranie” związanej z wędrówką przygody, wypowiedzi postaci typowych dla regionu, historii, zgaduj-zgadule, „podróżowanie” po mapie. Punkty programu wieczornicy wiążemy ze sobą na zasadzie pokrewieństwa treści i sytuacji. Reszta należy do słowa wiążącego, czyli tzw. konferansjerki. Jest ona niezbędna w celu nawiązania żywego kontaktu między wykonawcami i uczestnikami wieczornicy.