Kontestatorskie ruchy młodzieżowe pojawiły się w latach 50. XX wieku głównie w zamożnych krajach Zachodu. Od tego czasu przez ponad pół wieku powstało i zanikło wiele z owych subkultur. Trwające od kilku dziesięcioleci erupcje kolejnych zjawisk o charakterze kontrkultury rodzą pytania o przyczyny ich powstawania. Mimo że opinię publiczną absorbują głównie zewnętrzne przejawy ich „protestów” – muzyka i moda, należy zdawać sobie sprawę, że przyczyny problemu tkwią głębiej. Siłą sprawczą owych zjawisk społecznych są wewnętrzne niepokoje i bunt wobec zastanych systemów wartości. Właśnie dlatego nieformalne grupy są tak atrakcyjnym środowiskiem dla „niepogodzonych” z otoczeniem. W tym miejscu należałoby się zastanowić, czego oczekują młodzi buntownicy, co chcą zmieniać i dlaczego. Nie wolno też zapominać, że to właśnie niezgoda na zastany świat jest stymulatorem innowacji, zmian, pomysłów i wynalazków. Z powodu braku zrozumienia ze strony społeczeństwa, a czasem też najbliższych młodzież przystępuje do różnych grup subkulturowych, chłonąc panujące w nich wzorce i przejmując ich sposób bycia. W modelu życia każdego środowiska kontrkultu- rowego ważną część stanowi czas wolny, który najchętniej młodzi buntownicy spędzają w swojej grupie. To właśnie w niej rodzą się również oryginalne formy aktywności ruchowej, specyficzny język, moda, styl życia. Interesująca nas swoista aktywność ruchowa owych młodzieżowych grup mimo znanej ich hermetyczności oraz braku badań i doświadczeń badawczych stała się celem naszych zainteresowań.
