Termin kontestacja nierozerwalnie wiąże się z ruchami młodzieżowymi. To właśnie częściowa bądź całkowita negacja – sprzeciw młodego pokolenia wobec wzorów, wartości i wymagań stawianych im przez społeczeństwo prowadzi do powstawania, rozwoju i funkcjonowania grup subkulturowych. Słowo pochodzi od łacińskiego contestari – protestować, przeczyć, kwestionować. Według Filipiaka oznacza kwestionowanie czegoś, a także różnorodne formy sprzeciwu, który może dotyczyć jakiegoś obowiązku społecznego (np. kontestowanie obo- wiązkowej służby wojskowej), instytucji (takich jak monopo/istyczna telekomunikacja czy kolej), multikorporacji – przykładem może tu być sieć fastfoodów McDonald’s, ustroju lub panującego i ogólnie przyjętego porządku społecznego wraz z jego systemem norm, nakazów i zakazów bądź pojedynczych elementów rzeczonego. Motywem kontestacji jest z całą pewnością odczuwana niechęć i poczucie bezsensowności narzucanych obowiązków, norm, nakazów i zakazów związanych z panującą kulturą i z instytucjami przez nią wytworzonymi. T. Paleczny ukazuje społeczne podejście do problemu na skalę globalną oraz interakcje zachodzące między ogółem pilnującym nauczonego i przyswojonego systemu a negującą i próbującą zmienić ten ład subkulturą: „Kontestacja jest zjawiskiem uniwersalnym, skierowanym na zmianę kultury oraz wyrażającym protest przeciwko zastanym normom i wartościom. Kontestacja lokowana bywa w tym samym obszarze znaczeniowym co patologia, anomia czy nieprzystosowanie. Z natury rzeczy bywa więc także negatywnie sankcjonowana przez kulturę globalną jako czynnik dysfunkcjonalny wobec ładu społecznego i wewnętrznej integracji systemu aksjonormatywnego” (Paleczny 1997: 180).
