Jest w stanie, wykształcić „myślenie historyczne” oraz wyobrażenie o życiu człowieka w minionych czasach. Ze względu na swe walory, coraz większą popularność, charakter dokumentalny, możliwości utrwalania ruchu zjawisk i swego rodzaju „wszędobylność”, góruje on nad innymi środkami przekazywania i utrwalania wiedzy krajoznawczej. Dlatego film nie tylko może, ale powinien uzupełniać, a nawet zastępować tradycyjne środki. Wybór potrzebnych filmów krótko- metrażowych ułatwia Katalog filmów krajoznawczych (Wyd. Akcydensowe, Warszawa 1979) i Informator filmograficzny S. Gałczyńskiego (Wyd. PTTK „Kraj”, Warszawa 1982). Cenną pomocą w przygotowaniu kadry i uczestników do wycieczek jest opracowanie T. Balant i Z, Czeczot-Gawrat pt. Filmy w sztuce i kulturze artystycznej (Wyd. Akcydensowe, Warszawa 1979). Ma ono charakter katalogu i obejmuje 700 tytułów filmów z zakresu sztuki i kultury artystycznej, dostępnych w filmotekach Przedsiębiorstwa Rozpowszechniania Filmów. Prezentuje szeroką problematykę od kultury ludowej przez monografie zabytków sztuki, monografie twórców, poszczególne dziedziny artystyczne (grafika, malarstwo, rzeźba, rzemiosło artystyczne), aż po pomniki kultury narodowej, zabytki architektury, monografie zbiorów muzealnych.
