Nieodzownym warunkiem starannej organizacji zajęć krajoznawczo-turystycznych jest gruntowna analiza środków i sposobów wykluczających lub przynajmniej zmniejszających do minimum możliwość zagrożenia zdrowia i życia dzieci i młodzieży. Najczęstsze przyczyny zagrożenia bezpieczeństwa uczestników różnych form aktywności krajoznawczo-turystycznej dzieci i młodzieży to: niesprawne przygotowywanie i realizacja imprez, brak dyscypliny, nadmierna liczebność grup biorących udział w zajęciach, uciążliwości podróży, niewłaściwy stan obiektów, urządzeń i sprzętu turystycznego, niedostateczne przygotowanie dzieci i młodzieży do uprawiania turystyki kwalifikowanej, podejmowanie wysiłku przekraczającego możliwości psychofizyczne uczestników imprez, zły stan ich zdrowia i nadmierne zmęczenie, zaburzenia zdrowia spowodowane nieprzestrzeganiem higieny osobistej i nieprawidłowym żywieniem, pożary, niesprzyjający przebieg zjawisk meteorologicznych. We wspomnianych przyczynach występowania nieszczęśliwych wypadków tkwią równocześnie źródła przeciwdziałania. Za bezpieczeństwo uczestników zajęć krajoznawczo-turystycznych odpowiadają bezpośrednio ich kierownicy. W ich ręce rodzice oddają z zaufaniem swe dzieci na okres trwania imprez. Trzeba pamiętać, że najlepsze regulaminy okażą się zawodne, jeżeli opiekunowie nie będą mieć pełnej świadomości w sensie organizacyjnym, moralnym i materialnym, odpowiedzialności za zdrowie i życie podopiecznych. Można to osiągnąć tylko dzięki odpowiedzialnemu postępowaniu, daleko posuniętej ostrożności, skrupulatnemu przestrzeganiu przepisów i wytycznych dotyczących ochrony zdrowia i życia. Przedstawiono je w wielu pozycjach zwartych.2 W niniejszym opracowaniu ograniczono się do podania najbardziej ogólnych warunków bezpieczeństwa, obowiązujących w czasie uprawiania podstawowych form aktywności krajoznawczo-turystycznej dzieci i młodzieży. Należą do nich wycieczki i obozy wędrowne.
