Gdy w górach pojawią się niskie chmury lub mgła ogranicza widoczność, należy zejść pewną, znakowaną lub znaną drogą w partie odkryte. Podczas mgły łatwo ulegamy złudzeniom utrudniającym ocenę odległości, nachylenie stoku, rozpoznawanie znanych nawet szczegółów terenu. Mgła źle działa psychicznie na turystów szczególnie w mniej znanym lub trudniejszym terenie. Należy^uważać, aby nikt nie odłączył się od grupy; nie pozostał w tyle. Jest to szczególnie istotne w partiach skalnych. W razie zgubienia szlaku turystycznego tłumimy fałszywy wstyd, cofamy się do ostatniego znaku. Niekiedy mgła jest zjawiskiem przejściowym i warto ją przeczekać. Posługujemy się mapą i kompasem. Jeżeli warunki atmosferyczne pogarszają się wyraźnie, trzeba wrócić do schroniska albo zejść do najbliższego osiedla. W czasie silnego wiatru, ochłodzenia kierownicy wędrówek zobowiązani są’do zwiększenia czujności związanej z bezpieczeństwem uczestników. Warto pamiętać, że przy silnym wietrze nie wolno poruszać się po eksponowanych graniach. Jeżeli wyruszamy na trasę po ulewnym deszczu, musimy być przygotowani na trudności w przebyciu wezbranych górskich potoków. Zagrożenie stanowi również silny prąd wody. Jeżeli zachodzi konieczność przebycia potoku, kierownicy obozów poszukują najdogodniejszego przejścia. Najlepiej przechodzić w obuwiu (jeżeli uczestnicy mają zapasowe buty), po zdjęciu skarpet Należy pamiętać, że dna potoków są zdradliwe, zwłaszcza gdy ich podłoże jest śliskie i kamieniste, a między głazami znajdują się szczeliny o ostrych krawędziach. Wskazane jest w czasie takich przejść podpierać się mocnymi kijami. Gdy poziom wody jest wysoki, wędrówkę należy przerwać.
