B. J. Kunicki (1990) uważa, że istnieją cztery grupy barier aktywności fizycznej osób dorosłych: ideologiczne, poznawcze, psychologiczne, kulturowe. Z kolei J. Drabik (1997) wymienia trzy grupy czynników warunkujących aktywność fizyczną: uwarunkowania osobiste, środowiskowe oraz cechy aktywności fizycznej. J. Drabik wymienia również powody, dla których – najczęściej – osoby dorosłe rezygnują z udziału w różnych programach aktywności fizycznej. Na ogół wymieniane są: brak czasu, brak motywacji i postępów, mały wpływ uczestników na program ćwiczeń, zbyt wysokie koszty, zbyt duża odległość do miejsca ćwiczeń, nadmiar masy ciała, palenie tytoniu, wysokie ryzyko kontuzji, brak wiedzy o znaczeniu ruchu dla zdrowia. Jako powody podejmowania aktywności fizycznej osoby dorosłe wymieniają najczęściej: poprawę sprawności funkcjonalnej organizmu, pozbycie się nadmiaru masy ciała, zalecenia lekarza, poprawę wyglądu zewnętrznego, poprawę samopoczucia, lepsze radzenie sobie ze stresem, mocniejszy sen (Wolańska, Salita, Piotrowska 1998). Tak więc bez aktywności fizycznej niemożliwa jest jakakolwiek próba stworzenia strategii zachowania i pomnożenia zdrowia.
