Biorąc za podstawę podziału sposób uprawiania turystyki, wyodrębnia się wycieczki turystyki popularnej (dostępne dla każdego, nie wymagające przygotowania kondycyjnego) i kwalifikowanej (wymagające dobrej kondycji fizycznej i psychicznej oraz umiejętności posługiwania się odpowiednim sprzętem lub środkiem przemieszczania się w terenie). Do podziału tego nawiązuje klasyfikacja wycieczek, zawarta w Zarządzeniu Ministra Oświaty i Wychowania z 12 V 1983 r. w sprawie szkolnego ruchu krajoznawczo-turystycznego (Dz. Urz. MOiW 1983, nr 5, poz. 30). Wymienia się tam wycieczki: przedmiotowe, krajoznawczo-turystyczne i turystyki kwalifikowanej.
Pierwsze z nich są inicjowane i organizowane przez nauczycieli poszczególnych przedmiotów dla całego zespołu klasowego lub kilku klas zgodnie z programem nauczania. Wycieczki te organizuje się w ramach zajęć lekcyjnych i pozalekcyjnych. Jeżeli wycieczki odbywamy w terenie powszechnie uczęszczanym i nie wymagają one od’ uczestników specjalnego przygotowania kondycyjnego i specjalistycznego, wówczas w świetle tego zarządzenia mamy podstawę uważać je za krajoznawczo-turystyczne. Wycieczki turystyki kwalifikowanej to te, które wymagają specjalnego przygotowania kondycyjnego i specjalistycznego oraz posługiwania się sprzętem specjalistycznym, takim jak: rower, motorower, motocykl, samochód, narty, kajak, łódź, żaglówka.
