W działalności dydaktyczńo-wychowawczej i krajoznawczo- turystycznej wycieczki nie zawsze, mają tak jednoznaczny charakter, jak to przedstawiliśmy. W czasie ich organizacji najczęściej łączy się różne elementy. Wszystkie pozostają we wzajemnym związku, uzupełniają się, a ich wyodrębnienie ma umowny charakter. Za istotny wymóg metodyczny uważamy konieczność klasyfikowania wycieczek według cechy dominującej. Stąd wycieczki, zwłaszcza dłuższe, kilkudniowe, należy tak przygotowywać i przeprowadzać, by uczestnicy wynosili z nich wiedzę, którą wyzyskają w wielu dziedzinach nauki szkolnej. Współczesna szkoła dąży do integracji wiedzy. Istotnym czynnikiem służącym tej integracji są krajoznawcze wycieczki kompleksowe. Jest w nich miejsce na wycieczki, którym przyświeca zwiedzanie ośrodków współczesnej gospodarki, techniki, nauki i kultury. Wycieczki do zakładów pracy, traktowane jako forma organizacyjna procesu dydaktyczno-wychowawczego i działalności krajoznawczo-turystycznej, zdobywają należne im miejsce we współczesnej pedagogice pracy, dydaktyce ogólnej i zawodowej oraz metodyce krajoznawstwa i turystyki w szkole. Sprawiają to ich walory. Z tych względów zachodzi potrzeba odrębnego zajęcia się tą problematyką.
