Pożądane jest, aby kandydaci na obozy wędrowne mieli za sobą udział w przynajmniej jednym obozie stałym. Nie powinno się zabierać na wakacyjne wędrówki młodzieży o znacznej rozpiętości wieku. Trzeba dbać o to, by w skład każdego wędrownego obozu wchodzili uczestnicy bardziej doświadczeni, z dłuższym stażem krajoznawczo-turystycznym. Umożliwia to nowicjuszom wzbogacenie doświadczeń. Często liczba kandydatów na obozy wędrowne przeważa nad liczbą miejsc. Trzeba tak postępować, aby w grupie znaleźli się ci, którzy tego najbardziej potrzebują. Pierwszeństwo przyjęcia (po spełnieniu ww. wymogów) powinna mieć młodzież z rodzin zaniedbanych społecznie, wielodzietnych, mieszkająca w zakładach wychowawczych, domach dziecka i innych placówkach opieki całkowitej. Powinno się też preferować dzieci rodziców znajdujących się w trudnych warunkach materialnych i mieszkaniowych, obojga rodziców pracujących, samotnych matek i rencistów oraz młodzież mieszkającą na wsi.
