Podobnie, dość ogólnie pisze M. Filipiak: „Subkultura w ujęciu opisowym określa wyodrębniony według jakiegoś kryterium (etnicznego, zawodowego, religijnego i demograficznego) segment życia społecznego i jego kulturę. Można więc mówić na przykład o subkulturze jakiejś grupy etnicznej (na przykład amerykańskich Murzynów) (…). W takim ujęciu subkultura jest segmentem kultury i nie podlega wartościowaniu na zjawiska kulturowe wyższe, niższe, gorsze, lepsze” (Filipiak 2001: 7). Trzeba się tu zgodzić z wypowiedzią M. Kalinowskiego, który twierdzi, iż niezwykle trudno dać precyzyjną definicję subkultury, gdyż brak do jej określenia jednolitych kryteriów (Kalinowski 1998). T. Paleczny określa subkulturę jako tę część grupy kulturowej, która neguje bądź odrzuca pojedyncze normy i wartości lub usiłuje zakwestionować funkcjonalność całego systemu norm i wzorów kulturowych, którym podlega, i jest zmuszona się podporządkować. Ten sam autor dalej twierdzi, że grupa subkulturowa nie powstaje i nie działa w próżni kulturowej czy społecznej, a swoje wartości i normy określa na podstawie stosunku opozycji względem kultury, z której się wywodzi i którą neguje (Paleczny 1993).
W tym miejscu warto się przyjrzeć etymologii pojęcia. W. Kopaliński definiuje słowo kultura jako „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, narodu (…), poziom rozwoju społeczeństw, grup, jednostek w danej epoce; poziom rozwoju umysłowego, moralnego; ogłada, obycie, takt” (Kopaliński 1999: 124).
