Zawarte w części II teksty autorów z kraju i z zagranicy nie mają wprawdzie jako prace o charakterze poznawczym – wydźwięku powinnościowego, ale mimo to w znaczny sposób wzmacniają postułatywny aspekt omawianego terminu i związanych z nim postaci aktywności fizycznej godnych jak najszerszego upowszechnienia. Owe teksty zostały pogrupowane w pięć głównych bloków tematycznych. Pierwszy pt. „Rekreacja ruchowa drogą do wolności” obejmuje artykuły podkreślające, że wskazana w tytule forma aktywności jednostkowej i grupowej wynika z wolności wyboru (Jerzy Kosiewicz). Jej przejawem i zarazem potwierdzeniem wolności wyboru, afirmacją szczęścia i dobra, jest – zdaniem Zofii Piątkowskiej – wspinaczka górska. Zarówno wspinaczka, jak i inne formy rekre-
acji ruchowej są także przejawem aktywności zdrowotnej. Zwróciła na nią uwagę jako na jeden z głównych celów rekreacji Joanna Femiak, rozpatrując ją w perspektywie koncepcji zdrowia Aarona Antonowskiego. Marek Napierała doszedł do wniosku – biorąc pod uwagę pozytywne właściwości rekreacji ruchowej – że rekreacją ruchową należy zainteresować wszystkich bez wyjątku tak mocno, aby towarzyszyła nam stale aż do kresu naszej peregrynacji przez życie. Drugi blok tematyczny „Gry i zabawy ludowe jako forma sportu dla wszystkich – perspektywa europejska” dotyczy wymienionych rodzajów aktywności wywodzących się z Danii, Grecji, Cypru, Węgier czy Polski, rozpowszechnionych często nie tylko w Europie, ale też na innych kontynentach. Swoje wypowiedzi przedstawili w nim: socjolog sportu Henning Eichberg z Danii, a także doktorzy – absolwenci studiów doktoranckich z Uniwersytetu im. Semmelweisa w Budapeszcie – Christodoulides Efstathios z Cypru, Kleomenis Lappas z Grecji i Pal Hamar z Węgier oraz Tomasz Madej – uczestnik Studium Doktoranckiego na AWF w Warszawie.
