Zewnętrzny wygląd angielskiego punka nie różnił się od amerykańskiego uczestnika ruchu, inna natomiast była sytuacja młodzieży w Stanach Zjednoczonych, gdzie punk był odpowiedzią na monotonię i nudę dostatniego życia, skupiał młodzież z różnych środowisk – często były to dzieci dobrze sytuowanych rodziców. Hasła przyświecające młodym kontestatorom też były podobne – NO FUTURĘ, DESTROY SYSTEM, ANARCHY […]

M. Pęczak tak charakteryzuje naukę i obyczajowość punków: „Stylistyka punk-rocka opiera się na ostrym brzmieniu gitary, prostej, czytelnej linii basu, szybkim rytmie perkusji, zwykle 2/3. Tak muzykę, jak i wygląd cechowały nie- dbałość i prymitywizm. Na powstanie ruchu na Wyspach Brytyjskich miała znaczący wpływ sytuacja społeczno-ekonomiczna” (Pęczak 1992: 39). Okres recesji i bezrobocia pod „ciężkimi” rządami […]

T. Paleczny wyodrębnił i uporządkował grupy subkulturowe w Polsce nieco inaczej: Do grup środowiskowych zaliczył: homoseksualistów, git-ludzi, narkomanów, komputerowców (internautów), więźniów, alkoholików, żołnierzy; Do grup wspólnotowo-ideologicznych włączył: ugrupowania anarchistyczne („Wolność i Pokój”, „Pomarańczowa Alternatywa”, „Ruch Społeczeństwa Alternatywnego”, „Federacja Anarchistyczna”), ekologiczne – z nich najbardziej znana jest „Federacja Zielonych”; Jako grupy symboliczne przedstawił: skinów, punków, rockersów, poper- sów, dyskomanów, […]

Grupy wspólnotowo-ideologicznie, obejmujące jednostki uznające podobne wartości, poszukujące w grupie oparcia w sytuacji osamotnienia, alienacji czy izolacji wynikającej z odmiennych preferencji i zachowań kulturowych. Drugą przyczyną ich powstawania jest poczucie wspólnoty celów i rodzącej się na tej podstawie więzi ideologicznej; Grupy symboliczne, których status określony jest przez styl życia członków, sposób ubierania, rodzaj noszonych ozdób oraz […]

Na naszym kontynencie na szeroką skalę ruchy subkulturowe zaczęły powstawać w latach 60. ubiegłego wieku. Były to głównie ruchy pacyfistyczne, anarchizujące, ekologiczne i tym podobne. Największym i najpopularniejszym byli hipisi – dzieci-kwiaty. Ich ideologia nawiązywała do diggersów i beatni- ków. Byli pacyfistami, propagowali hasła wolnej miłości, w tym wolnych związków i braterstwa. Propagowali życie nieograniczane […]

Według M. Jędrzejewskiego powstawaniu grup nieformalnych sprzyjał m.in. upadek autorytetów, rozluźnienie istniejących norm obyczajowych oraz wyższy poziom wykształcenia społeczeństwa, z którym należałoby wiązać wzrost znaczenia ludzi młodych. Powstanie nieformalnych ruchów młodzieżowych było zatem odpowiedzią na istniejącą sytuację społeczno-polityczno-kulturową, którą młodzież zaczęła na szeroką skalę kontestować (Jędrzejewski 1999). M. Filipiak wskazuje na Stany Zjednoczone jako kolebkę subkultur. […]

Młode pokolenia od zarania dziejów buntowały się przeciw zastanym, skostniałym systemom i normom, znajdując niekiedy rewolucyjne rozwiązania czy tworząc nowe prądy myślowe i tym samym prowokując do zmian i rozwoju. Dopiero pod koniec lat czterdziestych XX wieku odnotowano powstanie zjawiska ukierunkowanych form buntu i wyodrębniania się poszczególnych ruchów młodzieżowych. J. W. Wójcik wyróżnił dwa typy […]

Pojęcie subkultura będzie w tym opracowaniu używane zamiennie z określeniami nieformalne grupy młodzieżowe oraz ruchy młodzieżowe i kontrkultura. Opisywanie badanych przez nas społeczności kontrkulturowych podejmowano w literaturze naukowej z różnych pozycji. Pisze o tym m.in. M. Kalinowski: „W historii problemu występują – bez względu na stopień uniwersalności twierdzeń – trzy podejścia do analizy subkultur: Podejście konfliktowe, które […]