Kronika służy do dokumentowania najważniejszych wydarzeń, ułożonych chronologicznie od momentu powstania SKKT. Zaleca się, aby treść i forma kroniki były kształtowane swobodnie według pomysłów młodzieży. Niemniej obowiązują tu również ogólne zasady ramowe. Kronikę należy prowadzić na bieżąco. Nie powinno się dopuszczać do powstawania zaległości; pamięć jest zawodna, a świeżość odtwarzanych wspomnień wątpliwa. Teksty zamieszczane w kronice muszą odpowiadać wymogom poprawności językowej, zwięzłości i zróżnicowania. W kronice przeważają opisy wydarzeń. Umieszcza się w niej: fotografie, widokówki, szkice, wycinki z prasy, nalepki, bilety do środków lokomocji i do muzeów, pieczęcie, etykiety towarów, tkaniny ludowe, wycinanki, opisy i wypowiedzi interesujących osób. Urozmaicenie kroniki stanowią krótkie opowiadania, legendy, własne spostrzeżenia podane w lekkiej formie. Godne polecenia są rysunki i krótkie hasła lub komentarze w formie poważnej i dowcipnej, lecz z umiarem. Treść kroniki ożywiają symboliczne rysunki, np. kierunkowskazy z nazwami miejscowości i odległościami na trasie wędrówki, kalendarz z datą, termometr wskazujący temperaturę. Kronika, w której odnotowuje się w sposób rzeczowy (fakty, daty, nazwiska) i systematyczny działalność SKKT, staje się z czasem cennym przyczynkiem historycznym do dziejów szkoły, SKKT, a nawet całego szkolnego ruchu krajoznawczo-turystycznego.
