„Pośrodku ziemi Mazowsza, w okolicy oblanej i porżniętej dwoma wielkimi rzekami, Bugiem i Narwią, w obszernych puszczach, gdzie nieplenna gleba dla zboża, osiadło plemię mazurskie Kurpiami od obuwia, chodaków lipowych przezwane” (Brauna 1998) czy jak się sami nazywali – Puszczakami. „(…) lud odznaczający się wybitnemi cechami od innych rodów polskich” (Chętnik 2004). Owe „cechy” stanowiące o odrębności regionalnej Kurpiów wynikają z faktu, iż od niemal czterystu lat „Kurp żył w boru i z boru” (Chętnik 2004: 16). Gospodarka była prawie w całości związana z wykorzystaniem dóbr naturalnych. Mieszkańcy puszczy trudnili się przede wszystkim: myślistwem, rybołówstwem, bartnictwem. Tradycje te sprawiają, iż kurpiowszczyzna jest jednym z najbardziej interesujących etnograficznie regionów Polski, a więc stanowi istotny magnes dla turystyki kulturowej. Turystyka umożliwiła społeczności lokalnej Mazowsza prezentację własnego dziedzictwa kulturowego, kultywowanie dawnych zwyczajów i obrzędów oraz co najważniejsze – przekazanie tradycji kolejnym pokoleniom. Bogactwo dziedzictwa kulturowego Kurpiów znalazło odbicie w całorocznym kalendarzu imprez regionalnych. Obrzędy i zwyczaje puszczańskie zostały wykorzystane w kreacji produktu turystycznego. Przyciągają one corocznie tysiące turystów spragnionych poznania kultury Kurpiów. Szczególnie duże zaangażowanie w propagowaniu kultury regionu wykazali mieszkańcy miast i wsi zlokalizowanych w obrębie Puszczy Zielonej (Kadzidło, Myszyniec, Ostrołęka, Łyse). Powszechnie znane są obrzędy Niedzieli Palmowej w miejscowości Łyse. Miodo- branie na polanie w Zawodziu koło Myszyńca reklamowane jest jako największa impreza plenerowa tego typu w północno-wschodniej części naszego kraju. W Zagrodzie Kurpiowskiej w Kadzidle turyści mogą być świadkami obrzędów i zwyczajów weselnych podczas Wesela Kurpiowskiego w czerwcu. Ze względu na szczególną atrakcyjność oraz duże zainteresowanie turystów warto poświęcić tym imprezom więcej uwagi.
