- Miejsce noclegowe przydziela kwatermistrz obozu w porozumieniu z kierownikiem schroniska. Do obowiązków uczestników należy słanie łóżek i składanie pościeli.
- Uczestnicy obozu są zobowiązani do przestrzegania zasad obowiązujących w schroniskach turystycznych.
- W lokalach publicznych, restauracjach, środkach lokomocji zachowują się kulturalnie.
- Starają się być przykładem dla innych turystów:
- szanują przyrodę, zabytki i pracę ludzką,
- pozdrawiają napotkanych na trasie turystów, w razie potrzeby udzielają im pomocy.”
- R. Harajda słusznie dowodzi, że regulaminy obozów nie powinny mieć charakteru nakazów, lecz formę zaleceń i zachęceń. Oto przykład, takiego regulaminu.
- „Przed nami wspólna wędrówka. Abyśmy mogli mile wspominać wspólnie spędzony czas, zobowiązujemy się przestrzegać poniższych wskazówek.
- Staramy się wiele rzeczy poznać, a przy tym dobrze wypocząć.
- Rozumiemy się wzajemnie i razem dążymy do tego, aby nam i z nami było dobrze.
- Na napotkane trudności nie narzekamy, ale wspólnie je przezwyciężamy.
- Przyroda jest naszym sprzymierzeńcem, zatem szanujemy ją.
- Przez cały czas trwania obozu towarzyszy nam dobry humor i piosenka.
- Nasi przełożeni są za nas odpowiedzialni, szanujmy ich zdanie.”
Zasady współżycia w warunkach obozowych w najbardziej syntetyczny sposób ujmuje „Karta Turysty”. Jej hasła powinny być znane i honorowane przez wszystkich obywateli naszego kraju, zwłaszcza wychowawców młodego pokolenia, działaczy szkolnego ruchu krajoznawczo-turystycznego, organizatorów wycieczek, kolonii i obozów. „Karta Turysty” powinna stać się oficjalnym kodeksem wszystkich krajoznawców i turystów.