Na starannie zorganizowanych, metodycznie przeprowadzonych, podsumowanych i wykorzystanych rezultatach wycieczek zyskuje nauka szkolna i szkolny ruch krajoznawczo-turystyczny. Nauka w szkołach przestaje być „papierowa”. Tętni życiem. Powstaje ruch umysłowy, odbywa się praktyczna nauka języka polskiego, przyrody, geografii, historii. Tworzą się silne podstawy psychiczne zdobytych wiadomości we własnych przeżyciach i przygodach.19 Uczestnicy wycieczek chętnie chłoną, rozumieją i odczuwają rzeczy nawet takie, dla których pozornie są obojętni, byleby tylko we właściwy sposób trafić do ich duszy i poruszyć ową nietkniętą strunę. Dlatego nie wahajmy się przy omawianiu i zestawianiu całości rezultatów wycieczek zwracać uwagi na ich niedostatki i braki, prosić uczestników o krytykę, wysłuchać ich uwag i życzeń. Wskutek tego wycieczki nie kostnieją. Podczas ich podsumowywania rodzą się nowe pomysły i plany. Organizatorzy, kierownicy, opiekunowie i uczestnicy zdobywają doświadczenia, a wycieczki stają się coraz przyjemniejsze i bogatsze w treści. Jest to niezbędne, aby mogły coraz lepiej służyć pracy dydaktyczno-wychowawczej i krajoznawczo-turystycznej.
