Ruch jest najważniejszym, po odżywianiu, czynnikiem, który determinuje zdrowie człowieka. Aktywność ruchowa jest elementem modelującym w sposób najbardziej korzystny stan morfologiczny i funkcjonalny organizmu, a także kształtującym cechy psychiczne. Wysiłki fizyczne wpływają w sposób istotny na aktywność czynników odpornościowych (Kasperczyk 1998). Aktywność fizyczna jest przy tym podstawowym determinantem sprawności i wydolności fizycznej, a te pozostają w stałej relacji ze zdrowiem. Niedostatek aktywności fizycznej (ale również jej niewłaściwe stosowanie – nadmiar, zbyt duża intensywność) może być przyczyną wielu zaburzeń i zwiększonego ryzyka chorób. Należy zatem przyjąć, że aktywność fizyczna jest miernikiem zdrowia. Aktywność fizyczna człowieka jest także obszarem zainteresowania społecznego. Powiązania aktywności ruchowej ze zdrowiem czynią ją wartością nie tylko indywidualną, ale i społeczną; „osoby nieaktywne fizycznie podlegają zwiększonemu czynnikowi ryzyka choroby, inwalidztwa i przedwczesnej śmierci” (Drabik 1997: 12).
