Jako maksymalną normę obciążenia przyjmuje się:

Dla chłopców 13 kg, dla dziewcząt 10 kg. Normy te trzeba w miarę możliwości zmniejszać. Najlepiej, gdy siły wszystkich uczestników są wyrównane; można wtedy utrzymać tempo dogodne dla całego zespołu. W innych sytuacjach dostosowujemy je do możliwości najsłabszego uczestnika wędrówki. Staramy się odbywać wędrówki znakowanymi szlakami turystycznymi, drogami i ścieżkami polnymi. Dbamy o to, aby krok marszowy uczestników był długi i nie za szybki. Zwracamy uwagę, że w marszu pod górę i wiatr lub w kurzu nie należy rozmawiać, a tym bardziej śpiewać; oddychać trzeba przez nos, a nie ustami, zmniejsza to bowiem pragnienie i chroni przed kurzem. Niewskazane jest spożywanie pokarmów (wyjątek stanowi cukier i czekolada) oraz napojów, obciąża to bowiem układ krążenia i utrudnia pracę serca. Uczestnikom mało odpornym na pragnienie zaleca się zjedzenie przed wyruszeniem na trasę kawałka chleba posypanego solą i popicie wodą aż do ugaszenia pragnienia. Należy dążyć, aby nogi w marszu były suche. Wskazane jest smarowanie ich przed wyruszeniem w drogę czystą wazeliną. Buty przesypuje się talkiem. Wilgotne obuwie i skarpetki trzeba możliwie jak najszybciej zmienić, w przeciwnym razie może nastąpić bolesne odparzenie stóp, a pod palcami i na piętach utworzą się pęcherze. W upalne dni głowę należy chronić przed słońcem. Najlepiej do tego celu nadają się lekkie furażerki i chusty.