Wydaje się, że właśnie kształtowaniu poczucia zrozumiałości szczególnie służą te formy rekreacji, które umożliwiają człowiekowi zmianę otoczenia, przeżycie doświadczeń niedostępnych podczas pracy i w miejscu stałego zamieszkania. Poczucie zrozumiałości potęgują podróże międzykulturowe, które pobudzają chęć poznania innych kultur, niejako zmuszają do odkrywania sensu i znaczenia odmiennych zwyczajów, języka i kultury. Tym samym kształtują dystans wobec własnego systemu wartości, skłaniają do uświadamiania go sobie, weryfikacji, porównań i ewolucji. Rozwojowi poczucia zrozumiałości sprzyja także aktywność, podczas której trzeba uwzględnić prawa i związki zachodzące w świecie przyrody. Aktywność ta kształtuje bowiem umiejętność ich przewidywania i odsłaniania zależności przyczynowo-skutkowych. Wpływa również na sprawność rozumienia sensów i znaczeń wydarzeń, które stają się udziałem konkretnej osoby. Kolejnym czynnikiem wpływającym na poczucie koherencji jest poczucie sensowności (meaningfulness). Jest to stopień, w jakim człowiek czuje, że życie ma sens z punktu widzenia emocjonalnego. Odczuwa wymagania i problemy wpisane w egzystencję człowieka jako warte wysiłku, poświęcenia i zaangażowania. Osoba, która ma wysokie poczucie sensowności, w sytuacji choroby czy zagrożenia mobilizuje się. Próbuje się bronić, poszukując sensu w tych sytuacjach, i podejmuje działania, by się z nimi uporać (Antonovsky 1995: 34). Poczucie sensowności wyraża stronę motywacyjną. Sprawia, że okoliczności, które spotykają człowieka, są postrzegane jako możliwe do godnego przejścia i jednocześnie warte wysiłku. Poczucie sensowności związane ze sferą motywacyjną może być kształtowane podczas form rekreacji wymagających od uczestników szczególnego wysiłku i zaangażowania. Nie chodzi tu o wysiłek zmierzający do bicia rekordów, lecz adekwatny do możliwości indywidualnej osoby; wysiłek, który jednak wymaga szczególnej motywacji do przekraczania własnych ograniczeń psychicznych, fizycznych i duchowych.