Polska turystyka

Na tym tle zdecydowanie korzystniej przedstawia się uczestnictwo Polaków w turystyce. Z badań prowadzonych m.in. przez Instytut Turystyki wynika, że uczestnictwo w różnych formach turystyki systematycznie rośnie, przekraczając nawet próg 60%, co przekłada się na blisko 20-milionową rzeszę osób powyżej 15 roku życia (Uczestnictwo… 2003). Warto też podkreślić, że podobnie jak w przypadku uczestnictwa w innych formach kultury fizycznej, aktywnymi uczestnikami turystyki w przeważającej mierze są ludzie młodzi, często uczący się lub studiujący. W większości przypadków są to osoby stanu wolnego, a co za tym idzie – nieobarczone jeszcze obowiązkami domowymi i zawodowymi, a więc dysponujące relatywnie większym marginesem czasu wolnego. I wreszcie są to osoby, dla których turystyka (obok spotkań towarzyskich) stanowi jeden z popularniejszych sposobów spędzania czasu wolnego, zwłaszcza w przypadku młodzieży z dużych aglomeracji miejskich (Lubański 1987). Z badań, jakie przeprowadziliśmy jesienią 2003 roku wśród młodzieży warszawskich liceów ogólnokształcących oraz studentów politechniki i uniwersytetu, wynika, że blisko 1/3 badanych (31,8%) systematycznie uczestniczy w turystyce, a dalsze 53% (53,8) oddaje się takim zajęciom okazjonalnie, przede wszystkim w okresie wakacyjnego wypoczynku. Sezonowość jest zresztą jedną z cech charakteryzujących uczestnictwo w turystyce i jak łatwo się domyślić – największa aktywność przypada na okres wakacyjny. Jeszcze kilka lat temu jeden z autorów podkreślał, że aż 93% wszystkich wyjazdów turystycznych przypada na okres letni, przy czym 89% wyjeżdżających stanowią uczniowie i studenci (Łaciak 2000: 8). Chociaż więc turystyka należy do zdecydowanie częstszych form uczestnictwa w kulturze fizycznej niż inne, z którymi mamy do czynienia, faktem jest, że w zdecydowanej większości przypadków pozostaje ona działaniem podejmowanym okazjonalnie i w praktyce tylko dla jednego spośród trzech badanych jest ona w miarę trwałym elementem stylu życia.